The night of my arrival in Mumbai, after Lee picked me up from the airport, I wrote down a few words of first impression in my little diary: 'heat, smog, a huge amount of people, funny small yellow & black cabs and chaotic traffic!' When I woke up the next morning I observed the city by day, these impressions were even more intense. After this first day traveling around the city I was exhausted but I wrote in my diary: 'I'm sure I'm going to fall in love with this city...'
And I did. Living in one of the most populated cities in the world, a melting-pot of different cultures and religions, gave me a special feeling. Mumbai is a great paradox, the first and the third world are inseparable connected. The slums can crop up anywhere and stare you right in the face everyday, for example alongside the railroad track. These slums are existing in stark contrast to the life style of the rich and the famous, living in premium real estate an going to the trendy bars and expensive designer clothes shops (which are established on every corner of the street, sometimes only on a few meters distance from the slum areas). Switching between both worlds is part of life in Mumbai and it kept me into reality.
My work for CHIP – a partner of Atma Mumbai- was the best part of my Mumbai experience. From the first day I met the manager Novela, I was so happy to have her as my colleague! She is energetic, funny and extremely ambitious. Nothing seems impossible to her, and that really inspired me. In every single detail of daily life, Novela sees possible events or ideas for CHIP. I will always remember Novela's dedication and straight enthusiasm, and try to implement this as values in my own life as well.
Though CHIP is a small organization, it's receiving more and more (international) volunteering requests - which resulted in a team of volunteers from all around the world. Organizing charity events with Beth from the US, joining a coffee morning with the French Anne and having a meeting with the Australian Jill... I never expected to meet this many volunteer-colleagues in an organization as small as CHIP! It made work absolutely more dynamic and we had lots of fun during work and drinks afterwards. Never a dull moment at CHIP!
Now it's almost time to leave, I feel like extra conscious of all my surroundings. Suddenly I see more poverty than ever before, and I realized that I got a certain kind of immunity for it by the time I lived here. That scares me in a way, although I know it's a normal human reaction.
I will always remember the energy and beauty of the city. Trying to enter the local train during chaotic and spectacular rush hour; watching Bollywood movies in the cinema together with singing and dancing fans; feeling the breeze during an auto-rickshaw ride; the tourists and the colonial architecture in Colaba and the smell of chai in the morning....
I can't wait to come back!
Kirsten van Zandwijk
The Netherlands
vrijdag 10 juli 2009
zondag 26 april 2009
Bye Bye Bombay...
Ziekte & Herstel
Na een maandagavondje cocktails met Novela zit ik in de riskja naar huis ongeveer dubbelgeklapt van de buikkramp... De 24 uur die daarop volgen maken duidelijk: watervergiftiging. Het crushed ice in de mojito is de boosdoener geweest. Omdat het op dit moment zo'n duizend graden is in India, zijn de liters ORS die ik drink niet voldoende om uitdroging te voorkomen. Op het moment dat ik zwarte vlekken begin te zien, besluit ik dat het tijd is om naar het ziekenhuis te gaan. Mijn persoonlijke engelen Lee en Mary-Ellen komen halsoverkop vanuit een restaurant naar me toe om me door de bureaucratische papierwerkmolen van het ziekenhuis te helpen... Na 3 uur wachten op een eerste hulp bedje zijn dan eindelijk alle papieren ingevuld, is een borg van 500 euro (!) betaald en mag ik aan het infuus. Al snel voel ik me beter worden, maar de dokter vindt het noodzakelijk dat ik twee dagen en twee nachten aan het beste infuus blijf liggen... Van alles wordt erin gedaan; maar ik krijg vooral een vette glucose en koolhydraten stoot. Compleet overgedrogeerd moet ik de artsen smeken om me te ontslaan, en uiteindelijk besluit ik het infuus er zelf maar uit te trekken. Dit privaat ziekenhuis heeft zo'n 300 euro aan mijn mojito'tje verdiend, maar ik wandel wel fit weer naar buiten...
Het beste medicijn komt eigenlijk pas daarna: GOA! Floor van het Atma NL bestuur is op werkbezoek en heeft voor het paasweekend het Intercontinental hotel in Goa geboekt... Of ik mee wil? Jaaah! Direct uit het ziekenhuis wandel ik naar het dichtsbijzijnde reisbureautje voor een busticket (tja, je moet er wat voor over hebben, maar zo lastminute was dit de enige budgetoptie..). Die avond vertrek ik en vijftien uur en zes Bollywoodfilms later kom ik aan in Goa. Weet echt niet wat ik zie als ik aankom in het hotel... Gebouwd tussen golfbanen, met zwembaden, en helemaal in die Portugese koloniale stijl... Zo mooi!! Hilarisch, want ik kom er aan per riksja (geen geld voor taxi) en wordt tussen de mercedessen geparkeerd voor het hotel. Het gammele deurtje van de riksja wordt opengehouden door zo'n mannetje in sjeik verkleedpak en tulband op - keurig met z'n arm op de rug. Ik kom niet meer bij, en gelukkig kan het mannetje zijn lach ook niet verbergen... Tuffend bromt de riksja die enorme oprijlaan langs de golfbanen weer af, zo'n mooi gezicht! 3rd world meets 1st world....
Enthousiast rent Floor me tegemoet in de enorme ontvangsthal. 'Onze kamer is een huis!! Zo groot!' Geen woord overdreven... Met bad, massagedouche, mega lcd tv, gratis wijn en borrelnootjes, enorm balkon en het lekkerste bed dat ik ooit heb gezien.... Ik ben een mazzelpik!
Met Floor klikt het onwijs goed, en we zitten 3 dagen lang aan een stuk door zitten kwekken. Lekker met de Nederlandse tijdschriften in het zwembad dobberen, beetje de nieuwste info over Jan Smit en Yolanthe bespreken, lekker vertrouwd Nederlands en ongecompliceerd. Erg fijn!
CHIP
Voor CHIP maak ik een Annual Report, waarmee ik deelneem aan een wedstrijd voor het beste jaarverslag voor NGO's. Verder manusje van alles ik deze laatste weken op kantoor, en help wat op school waar het Summer Camp is begonnen. Maar vooral genieten Novela en ik van onze grootste gezamenlijke passie: De Lunch... De afgelopen maanden hebben wij zo ongeveer alle buffet & All You Can Eat restaurants uit de omgeving uitgeprobeerd. Regelmatig met onbeperkt wijn, waardoor we heel wat inefficiente middagen op kantoor een beetje suf voor ons uit zitten te staren. Maar erg gezellig en een belangrijk onderdeel van de Indiase werkcultuur.
De lunch dan, niet de wijn...
Bye Bye Bombay...
De tijd van gaan is aangebroken... Deze laatste week geniet ik van etentjes en drankjes met vrienden, vooral veel Indiaas eten, de laatste riksja ritjes en een zwembadbezoekje. Toch heb ik veel zin om naar huis te gaan, in iedereen weer zien, te verhuizen en de Nederlanse zomer. Toch weet ik dat ik binnen een no time mijn India-leven ga missen. Terugkomen zal ik zeker. Mumbai Meri Jaan!!
Na een maandagavondje cocktails met Novela zit ik in de riskja naar huis ongeveer dubbelgeklapt van de buikkramp... De 24 uur die daarop volgen maken duidelijk: watervergiftiging. Het crushed ice in de mojito is de boosdoener geweest. Omdat het op dit moment zo'n duizend graden is in India, zijn de liters ORS die ik drink niet voldoende om uitdroging te voorkomen. Op het moment dat ik zwarte vlekken begin te zien, besluit ik dat het tijd is om naar het ziekenhuis te gaan. Mijn persoonlijke engelen Lee en Mary-Ellen komen halsoverkop vanuit een restaurant naar me toe om me door de bureaucratische papierwerkmolen van het ziekenhuis te helpen... Na 3 uur wachten op een eerste hulp bedje zijn dan eindelijk alle papieren ingevuld, is een borg van 500 euro (!) betaald en mag ik aan het infuus. Al snel voel ik me beter worden, maar de dokter vindt het noodzakelijk dat ik twee dagen en twee nachten aan het beste infuus blijf liggen... Van alles wordt erin gedaan; maar ik krijg vooral een vette glucose en koolhydraten stoot. Compleet overgedrogeerd moet ik de artsen smeken om me te ontslaan, en uiteindelijk besluit ik het infuus er zelf maar uit te trekken. Dit privaat ziekenhuis heeft zo'n 300 euro aan mijn mojito'tje verdiend, maar ik wandel wel fit weer naar buiten...
Het beste medicijn komt eigenlijk pas daarna: GOA! Floor van het Atma NL bestuur is op werkbezoek en heeft voor het paasweekend het Intercontinental hotel in Goa geboekt... Of ik mee wil? Jaaah! Direct uit het ziekenhuis wandel ik naar het dichtsbijzijnde reisbureautje voor een busticket (tja, je moet er wat voor over hebben, maar zo lastminute was dit de enige budgetoptie..). Die avond vertrek ik en vijftien uur en zes Bollywoodfilms later kom ik aan in Goa. Weet echt niet wat ik zie als ik aankom in het hotel... Gebouwd tussen golfbanen, met zwembaden, en helemaal in die Portugese koloniale stijl... Zo mooi!! Hilarisch, want ik kom er aan per riksja (geen geld voor taxi) en wordt tussen de mercedessen geparkeerd voor het hotel. Het gammele deurtje van de riksja wordt opengehouden door zo'n mannetje in sjeik verkleedpak en tulband op - keurig met z'n arm op de rug. Ik kom niet meer bij, en gelukkig kan het mannetje zijn lach ook niet verbergen... Tuffend bromt de riksja die enorme oprijlaan langs de golfbanen weer af, zo'n mooi gezicht! 3rd world meets 1st world....
Enthousiast rent Floor me tegemoet in de enorme ontvangsthal. 'Onze kamer is een huis!! Zo groot!' Geen woord overdreven... Met bad, massagedouche, mega lcd tv, gratis wijn en borrelnootjes, enorm balkon en het lekkerste bed dat ik ooit heb gezien.... Ik ben een mazzelpik!
Met Floor klikt het onwijs goed, en we zitten 3 dagen lang aan een stuk door zitten kwekken. Lekker met de Nederlandse tijdschriften in het zwembad dobberen, beetje de nieuwste info over Jan Smit en Yolanthe bespreken, lekker vertrouwd Nederlands en ongecompliceerd. Erg fijn!
CHIP
Voor CHIP maak ik een Annual Report, waarmee ik deelneem aan een wedstrijd voor het beste jaarverslag voor NGO's. Verder manusje van alles ik deze laatste weken op kantoor, en help wat op school waar het Summer Camp is begonnen. Maar vooral genieten Novela en ik van onze grootste gezamenlijke passie: De Lunch... De afgelopen maanden hebben wij zo ongeveer alle buffet & All You Can Eat restaurants uit de omgeving uitgeprobeerd. Regelmatig met onbeperkt wijn, waardoor we heel wat inefficiente middagen op kantoor een beetje suf voor ons uit zitten te staren. Maar erg gezellig en een belangrijk onderdeel van de Indiase werkcultuur.
De lunch dan, niet de wijn...
Bye Bye Bombay...
De tijd van gaan is aangebroken... Deze laatste week geniet ik van etentjes en drankjes met vrienden, vooral veel Indiaas eten, de laatste riksja ritjes en een zwembadbezoekje. Toch heb ik veel zin om naar huis te gaan, in iedereen weer zien, te verhuizen en de Nederlanse zomer. Toch weet ik dat ik binnen een no time mijn India-leven ga missen. Terugkomen zal ik zeker. Mumbai Meri Jaan!!
woensdag 1 april 2009
Agra
Met een hele vage Amerikaanse fotograaf delen Mees en ik een taxi naar het vliegveld. Dankzij het onchristelijke tijdstip zijn we er binnen een kwartier! We vliegen naar Delhi waar we onze bagage droppen op een treinstation en een dagje in de stad doorbrengen. We bekijken het Red Fort en doen een middagdutje in het stadspark. Een poging om een leuk lunchtentje te vinden mislukt en we eindigen in de Mac Donalds. We concluderen dat Delhi gewoon echt niet leuk is....
Eind van de middag pakken we de trein naar Agra en Mees d'r eerste treinervaring in India bevalt goed. We reizen derde klas, dus zitten gezellig met 20 Indiërs op 1 bankje gepropt. Uiteraard zijn we de hele reis onderwerp van gesprek. En wij Sudokuden lekker verder....
In Agra aangekomen ontmoeten we papa en mama in ons gezellige guesthouse! De volgende dag gaan we met z'n vieren naar de Taj Mahal, die er nog steeds lekker bij staat. Blijft mooi en indrukwekkend. Mees maakt 300 foto's, waar wij d'r natuurlijk weer gek mee maken....;-)
Na de lunch nemen we afscheid van Mees, want die gaat heel stoer in d'r eentje Rajasthan verkennen! En ik ga met papa en mama een weekje naar Kerala, Biken in de Bergen.....!
Biken in de Bergen
Met het fietsbroekje met zeem in de tas begint ons avontuur in Kochi. Hier kunnen we nog een beetje relaxen aan het zwembad voor onze spieren de nodige inspanning moeten gaan leveren. De helse tocht begint in Munnar, dat bekend staat om zijn mooie theeplantages. Op de mountainbike buffelen papa, mama en ik langs kilometers lange groene velden. Echt prachtig en eerlijk is eerlijk, op de fiets zie je een stuk meer dan vanuit een auto. Drie dagen lang fietsen we van accommodatie naar accommodatie en deze zijn stuk voor stuk geweldig... Aan het eind van de dag ontspannen we dan ook lekker aan het zwembad, spelen een spelletje Uno en drinken een koude Kingfisher. Wat een leven....
Na het fietsavontuur ga ik ontspannen maar met blauwe billetjes terug naar Mumbai....
Weekje werken
Druk weekje bij CHIP, waarbij ik me vooral bezig houd met de organisatie van de Charity Night. Hoogtepunt hierbij is toch wel de Wine Fair, waar Beth, Mees en ik heen gaan om gratis wijn te regelen. Al lurpend aan de lekkerste wijntjes (waarbij ik me realiseer hoe erg ik dat gemist heb!) peuteren we de duurste flessen wij los bij wijnvertegenwoordigers van over de hele wereld. Na vier uur beseffen we dat het tijd is het event te verlaten: we staan Sweet Home Alabama te karaoken en Mees is verliefd geworden op een Chileen (met heerlijke rozé....). Maar we zijn 40 flessen wijn rijker, die keurig op de trolley naar de auto worden gebracht. Bij Beth thuis eentje opengetrokken en gegoogled wat we nou precies in huis hebben gehaald. Bleken er flessen van 70 euro per stuk tussen te zitten....! Die worden door de man van Beth direct verkocht aan een bevriende wijnliefhebber. Kassa voor CHIP!
Weekendje Bombay
Papa en mama's reis zit er alweer bijna op, maar eerst nog een weekendje Bombay samen! Mees en ik halen ze op van het vliegveld – wat een bruine koppen! We gaan naar Juhu Beach, waar we borrelen en de zon onder zien gaan. Daarna naar Bandra om even mijn nieuwe kamer te showen en een hapje te eten in Out of the Blue. De kaasfondue is verrukkelijk en de sfeer in dit restaurantje is erg leuk.
De volgende dag ontbijten we in de Bagelshop zodat we met volle maagjes de trein in kunnen. De trein is een hele ervaring, waarbij papa na een poging de vrouwencoupé te betreden resoluut naar zijn eigen mannencoupé wordt gewezen.
In Colaba lunchen en shoppen we wat en sluiten de dag af met een biertje in Leopold. Als we de trein terug pakken is het inmiddels rush hour geworden wat voor een heel spektakel zorgt, ik denk dat we met zo'n 12 andere mensen een vierkante meter deelden....
De avond brengen we thuis door met wijntjes, hapjes van de traiteur en spelletjes Yathzee en Uno. Waggelend van de wijn proppen we papa, mama én hun koffers vervolgens in een riksja naar het vliegveld.
Charity Event
In de spliksplinter nieuwe anti-aging clinic Yuvaness in Juhu organiseren wij ons jaarlijkse CHIP Charity Event. De bedoeling van de avond is zo veel mogelijk geld binnen halen voor CHIP en natuurlijk iedereen een onvergetelijke avond te bezorgen. De hele dag zijn Novela, Beth, Mees en ik in de weer om de clinic om te toveren tot een waar CHIP paradijsje compleet met uitvergrote foto's van stralende schoolkinderen. Zelfs op het toilet zullen de gasten worden aangestaard door de grote hazelbruine ogen van zo'n lief schoolmeisje.... Kom maar op met die donaties!
De expatvrouwjes druppelen vanaf een uurtje of 8 binnen en genieten van de franse wijnen, fingerfood, hand- en voetmassages en life muziek. Ook de tarotkaart lezeres blijkt in trek; vooral de Indiase dames geloven heilig in deze toekomst voorspellende kaartjes. Maar grote publiekstrekker blijkt toch wel de CHIP Raffle te zijn; een loterij waarbij prijzen als een reis naar Bangkok, designer tassen en gratis spa behandelingen te winnen zijn. De loten vliegen als warme broodjes over de toonbank.... (zelfs tot in Nederland!)
De succesvolle avond eindigt met dronken franse expatmeisjes die dansen op de muziek met een fles rode wijn in de hand. Maar wij zijn blij, want we hebben een super avond achter de rug en een bedrag opgehaald waar we trots op kunnen zijn! Mees en ik gaan de stad in om ons nog ergens een paar uur te vermaken om vervolgens naar het vliegveld te gaan voor onze vlucht naar GOA!!
Goa
Een week lang hebben we het schandalig goed in Goa, waar we ons op de paradijselijke stranden van Palolem en Patnem begeven. We leren zeilen op een catamaran, drinken rozétjes in de schaduw van een palmboom en eten iedere avond verse vis.... Verder ontmoeten we leuke mensen, waaronder een rare Rus die samen met een Nederlander naar Goa is komen fietsen (ja, echt waar... op zo'n gare vooroorlogse fiets). Voeg hier een gezellige Nederlandse vrouw waar we 's middags naast lagen op het strand en een ananasje mee hebben gedeeld aan toe en je hebt een gemelleerd gezelschap dat met elkaar een boottochtje gaat maken. De Rus komt waggelend aanzetten met een fles rum die we al shottend uit de dop leegdrinken. Het wordt steeds gezelliger en we besluiten na de boottocht een hapje te eten samen.
De rest van week vermaken we ons met alle leuke eettentjes op het strand, de goedkope alcohol (mohijto 2 euro!) en natuurlijk het heerlijke zonnetje.
Mees naar huis...
Aan al het moois komt een einde, zo ook aan de Mees&Kees tijd in India.... Na een kaasfonduetje in Out of the Blue vertrekt ze dan toch echt met een loeizware tas (beetje gewinkeld in Goa...;-) naar het vliegveld.... Het waren echt zes top weken samen die we nooit meer zullen vergeten! In het bejaardentehuis zitten we vast nog na te grinniken over die dikke Rus op z'n fiets....
.JPG)
Met een hele vage Amerikaanse fotograaf delen Mees en ik een taxi naar het vliegveld. Dankzij het onchristelijke tijdstip zijn we er binnen een kwartier! We vliegen naar Delhi waar we onze bagage droppen op een treinstation en een dagje in de stad doorbrengen. We bekijken het Red Fort en doen een middagdutje in het stadspark. Een poging om een leuk lunchtentje te vinden mislukt en we eindigen in de Mac Donalds. We concluderen dat Delhi gewoon echt niet leuk is....
Eind van de middag pakken we de trein naar Agra en Mees d'r eerste treinervaring in India bevalt goed. We reizen derde klas, dus zitten gezellig met 20 Indiërs op 1 bankje gepropt. Uiteraard zijn we de hele reis onderwerp van gesprek. En wij Sudokuden lekker verder....
In Agra aangekomen ontmoeten we papa en mama in ons gezellige guesthouse! De volgende dag gaan we met z'n vieren naar de Taj Mahal, die er nog steeds lekker bij staat. Blijft mooi en indrukwekkend. Mees maakt 300 foto's, waar wij d'r natuurlijk weer gek mee maken....;-)
Na de lunch nemen we afscheid van Mees, want die gaat heel stoer in d'r eentje Rajasthan verkennen! En ik ga met papa en mama een weekje naar Kerala, Biken in de Bergen.....!
Biken in de Bergen
Met het fietsbroekje met zeem in de tas begint ons avontuur in Kochi. Hier kunnen we nog een beetje relaxen aan het zwembad voor onze spieren de nodige inspanning moeten gaan leveren. De helse tocht begint in Munnar, dat bekend staat om zijn mooie theeplantages. Op de mountainbike buffelen papa, mama en ik langs kilometers lange groene velden. Echt prachtig en eerlijk is eerlijk, op de fiets zie je een stuk meer dan vanuit een auto. Drie dagen lang fietsen we van accommodatie naar accommodatie en deze zijn stuk voor stuk geweldig... Aan het eind van de dag ontspannen we dan ook lekker aan het zwembad, spelen een spelletje Uno en drinken een koude Kingfisher. Wat een leven....
Na het fietsavontuur ga ik ontspannen maar met blauwe billetjes terug naar Mumbai....
Weekje werken
Druk weekje bij CHIP, waarbij ik me vooral bezig houd met de organisatie van de Charity Night. Hoogtepunt hierbij is toch wel de Wine Fair, waar Beth, Mees en ik heen gaan om gratis wijn te regelen. Al lurpend aan de lekkerste wijntjes (waarbij ik me realiseer hoe erg ik dat gemist heb!) peuteren we de duurste flessen wij los bij wijnvertegenwoordigers van over de hele wereld. Na vier uur beseffen we dat het tijd is het event te verlaten: we staan Sweet Home Alabama te karaoken en Mees is verliefd geworden op een Chileen (met heerlijke rozé....). Maar we zijn 40 flessen wijn rijker, die keurig op de trolley naar de auto worden gebracht. Bij Beth thuis eentje opengetrokken en gegoogled wat we nou precies in huis hebben gehaald. Bleken er flessen van 70 euro per stuk tussen te zitten....! Die worden door de man van Beth direct verkocht aan een bevriende wijnliefhebber. Kassa voor CHIP!
Weekendje Bombay
Papa en mama's reis zit er alweer bijna op, maar eerst nog een weekendje Bombay samen! Mees en ik halen ze op van het vliegveld – wat een bruine koppen! We gaan naar Juhu Beach, waar we borrelen en de zon onder zien gaan. Daarna naar Bandra om even mijn nieuwe kamer te showen en een hapje te eten in Out of the Blue. De kaasfondue is verrukkelijk en de sfeer in dit restaurantje is erg leuk.
De volgende dag ontbijten we in de Bagelshop zodat we met volle maagjes de trein in kunnen. De trein is een hele ervaring, waarbij papa na een poging de vrouwencoupé te betreden resoluut naar zijn eigen mannencoupé wordt gewezen.
In Colaba lunchen en shoppen we wat en sluiten de dag af met een biertje in Leopold. Als we de trein terug pakken is het inmiddels rush hour geworden wat voor een heel spektakel zorgt, ik denk dat we met zo'n 12 andere mensen een vierkante meter deelden....
De avond brengen we thuis door met wijntjes, hapjes van de traiteur en spelletjes Yathzee en Uno. Waggelend van de wijn proppen we papa, mama én hun koffers vervolgens in een riksja naar het vliegveld.
Charity Event
In de spliksplinter nieuwe anti-aging clinic Yuvaness in Juhu organiseren wij ons jaarlijkse CHIP Charity Event. De bedoeling van de avond is zo veel mogelijk geld binnen halen voor CHIP en natuurlijk iedereen een onvergetelijke avond te bezorgen. De hele dag zijn Novela, Beth, Mees en ik in de weer om de clinic om te toveren tot een waar CHIP paradijsje compleet met uitvergrote foto's van stralende schoolkinderen. Zelfs op het toilet zullen de gasten worden aangestaard door de grote hazelbruine ogen van zo'n lief schoolmeisje.... Kom maar op met die donaties!
De expatvrouwjes druppelen vanaf een uurtje of 8 binnen en genieten van de franse wijnen, fingerfood, hand- en voetmassages en life muziek. Ook de tarotkaart lezeres blijkt in trek; vooral de Indiase dames geloven heilig in deze toekomst voorspellende kaartjes. Maar grote publiekstrekker blijkt toch wel de CHIP Raffle te zijn; een loterij waarbij prijzen als een reis naar Bangkok, designer tassen en gratis spa behandelingen te winnen zijn. De loten vliegen als warme broodjes over de toonbank.... (zelfs tot in Nederland!)
De succesvolle avond eindigt met dronken franse expatmeisjes die dansen op de muziek met een fles rode wijn in de hand. Maar wij zijn blij, want we hebben een super avond achter de rug en een bedrag opgehaald waar we trots op kunnen zijn! Mees en ik gaan de stad in om ons nog ergens een paar uur te vermaken om vervolgens naar het vliegveld te gaan voor onze vlucht naar GOA!!
Goa
Een week lang hebben we het schandalig goed in Goa, waar we ons op de paradijselijke stranden van Palolem en Patnem begeven. We leren zeilen op een catamaran, drinken rozétjes in de schaduw van een palmboom en eten iedere avond verse vis.... Verder ontmoeten we leuke mensen, waaronder een rare Rus die samen met een Nederlander naar Goa is komen fietsen (ja, echt waar... op zo'n gare vooroorlogse fiets). Voeg hier een gezellige Nederlandse vrouw waar we 's middags naast lagen op het strand en een ananasje mee hebben gedeeld aan toe en je hebt een gemelleerd gezelschap dat met elkaar een boottochtje gaat maken. De Rus komt waggelend aanzetten met een fles rum die we al shottend uit de dop leegdrinken. Het wordt steeds gezelliger en we besluiten na de boottocht een hapje te eten samen.
De rest van week vermaken we ons met alle leuke eettentjes op het strand, de goedkope alcohol (mohijto 2 euro!) en natuurlijk het heerlijke zonnetje.
Mees naar huis...
Aan al het moois komt een einde, zo ook aan de Mees&Kees tijd in India.... Na een kaasfonduetje in Out of the Blue vertrekt ze dan toch echt met een loeizware tas (beetje gewinkeld in Goa...;-) naar het vliegveld.... Het waren echt zes top weken samen die we nooit meer zullen vergeten! In het bejaardentehuis zitten we vast nog na te grinniken over die dikke Rus op z'n fiets....
.JPG)
donderdag 19 februari 2009
Eerste maand Mumbai
Alweer vijf weken werk ik inmiddels voor CHIP Mumbai, een organisatie dat zich bezig houdt met het verbeteren van het onderwijs en de onderwijsfaciliteiten voor kinderen uit sloppenwijken. Deze kinderen gaan naar een zogenaamde BMC (Bombay Municipal Corporation) School, het publieke onderwijssysteem van India. 66% van alle kinderen in India gaat naar zo’n school, waar in de helft van de gevallen geen elektriciteit, stromend water en genoeg zitplaatsen zijn. De docenten zijn enorm ongemotiveerd en de ouders hebben vaak zelf geen onderwijs genoten en zijn zich onvoldoende bewust van het nut ervan. 40% van de kinderen uit Indiase sloppenwijken stopt dan ook voor de 12-jarige leeftijd met school. In Mumbai is de situatie zelfs nog erger: slechts 11% van de kinderen van de publieke basisscholen zit na 12-jarige leeftijd nog op school.
De meeste ngo’s die zich bezig houden met het verbeteren van het publieke onderwijssysteem zijn er opuit om het gehele overheidssysteem te veranderen. Dit loopt vaak op problemen uit: met de Indiase overheid zijn niet veel compromissen mogelijk. CHIP wil daarom juist samenwerken met het systeem en een het beste maken van hetgeen door de overheid wordt aangeboden. Hiervoor heeft het een school in Bombay ‘geadopteerd’, en wel de BMC school die er het slechtst aan toe was van allemaal. Er was geen stromend water, geen sanitair en het schoolplein werd ’s nachts gebruikt door prostituees en drugsdealers. Deze school wordt de komende jaren maximaal verbeterd en kan zo uiteindelijk als modelschool dienen voor alle andere overheidsscholen. CHIP wil kunnen zeggen: ‘dit is allemaal mogelijk zonder op vijandelijke voet te komen met het systeem’. En aan andere scholen een keurig gedocumenteerd plan van aanpak kunnen overhandigen.
Bovenstaande foto's: ik op kantoor; lunchen met collega Novela; Valentine's Charity Fair met Novela en Beth (CHIP vrijwilliger).
Mijn taken hier variëren van het schrijven van een marketing- en fundraisingplan, het organiseren van Charity Events, het opstellen van onderwijsprojecten, het maken van het Annual Report en het opzetten van een online donatie mogelijkheid op de website. Daarnaast ga ik ongeveer eens in de twee weken een dagje knutselles of dansles geven op school. De lachende bekkies van de kids geven erg veel energie. Maar daarna ben ik ook wel blij dat ik weer terug mag naar mijn vreedzame kantoortje, want de kinderen zijn vrij energiek en dus vermoeiend… Na een knutselmiddag kom ik helemaal onder de lijm, glitters en verf thuis en heb ik een contante piep in mijn oren… Respect voor alle juffen!!
Verder geniet ik volop van het leven in Mumbai. Wat een gave stad! Er is hier altijd iets te doen, en dan doe ik dan ook want 3,5 maand is zo voorbij…. Via mijn eigen organisatie, maar ook via Atma Mumbai, heb ik hele leuke mensen leren kennen waar al de nodige dranken mee gedronken zijn. Daarnaast hebben Tjeerd en Ireen mij met een bezoekje verblijd! Drie dagen lang hebben we samen door Mumbai gehobbeld, vooral veel tijd met een biertje in de hand doorgebracht en uitgebreid onze India-ervaringen uitgewisseld. Verder zijn we naar Slumdog Millionaire geweest, hebben we gratis cocktails gedronken in mijn favoriete bar (want: 2 keer per week onbeperkt gratis mohito’s, ja het bestaat echt!) en een beetje geshopt in de Malls rondom mijn huis (Tjeerd een RayBan zonnebril voor 50 euro gekocht, ja het bestaat echt!).
Derde foto: Als westerling ben je een attractie voor veel Indiers. Ireen en ik poseren op verzoek met een Indiase vrouw.
En wat betreft bezoekjes heb ik verder sowieso niet te klagen, want mijn oud-huisgenootje Mees is hier nu! Ze is in december afgestudeerd en wilde nog gaan reizen maar had nog geen concrete plannen. Ik zag mijn kans schoon, mailde semi-spontaan: “kom naar India!” en twee weken later stonden we in een omhelzing op Mumbai Airport! Echt tof! Mees doet hier door de weeks ook vrijwilligerswerk (wiskunde en Engels geven op een school voor straatkinderen) en in de weekenden maken we samen leuke reisjes. Met als afsluiter eind maart zes dagen op het strand van Goa wentelen en gin tonics lurpen al dobberend in de zee…. Daarna kan Mees met een bronzé huidje weer terug kan naar Nederland! Op dit moment vermaken we ons tijdens de vrije uutjes aan het zwembad in Juhu Beach en genieten we van de leuke barretjes in Juhu en Bandra... Het leven is goed!
Daarnaast komen mijn papa en mama vanavond aan in India!! Ze gaan een mooie rondreis maken waar ik een weekje Munnar van meepik. Samen zullen we gaan bikkelen op de mountainbike door de theeplantages en iedere dag van hutje naar hutje fietsen. Kijk er erg naar uit, erg gaaf om dat samen te doen! Verder hebben we twee weekenden in Mumbai met elkaar, en vliegen Mees en ik naar de Taj Mahal op het moment dat mijn ouders daar ook zitten. Dit was een verrassing van Mees, had nooit gedacht dat ik de Taj nog een keer zou gaan bewonderen!
Ik houd jullie op de hoogte van al deze vakantie en werk ervaringen… En om eerlijk te zijn: eigenlijk voelt het als een grote vakantie, waar de weken veel te snel van voorbij vliegen!
Alweer vijf weken werk ik inmiddels voor CHIP Mumbai, een organisatie dat zich bezig houdt met het verbeteren van het onderwijs en de onderwijsfaciliteiten voor kinderen uit sloppenwijken. Deze kinderen gaan naar een zogenaamde BMC (Bombay Municipal Corporation) School, het publieke onderwijssysteem van India. 66% van alle kinderen in India gaat naar zo’n school, waar in de helft van de gevallen geen elektriciteit, stromend water en genoeg zitplaatsen zijn. De docenten zijn enorm ongemotiveerd en de ouders hebben vaak zelf geen onderwijs genoten en zijn zich onvoldoende bewust van het nut ervan. 40% van de kinderen uit Indiase sloppenwijken stopt dan ook voor de 12-jarige leeftijd met school. In Mumbai is de situatie zelfs nog erger: slechts 11% van de kinderen van de publieke basisscholen zit na 12-jarige leeftijd nog op school.
De meeste ngo’s die zich bezig houden met het verbeteren van het publieke onderwijssysteem zijn er opuit om het gehele overheidssysteem te veranderen. Dit loopt vaak op problemen uit: met de Indiase overheid zijn niet veel compromissen mogelijk. CHIP wil daarom juist samenwerken met het systeem en een het beste maken van hetgeen door de overheid wordt aangeboden. Hiervoor heeft het een school in Bombay ‘geadopteerd’, en wel de BMC school die er het slechtst aan toe was van allemaal. Er was geen stromend water, geen sanitair en het schoolplein werd ’s nachts gebruikt door prostituees en drugsdealers. Deze school wordt de komende jaren maximaal verbeterd en kan zo uiteindelijk als modelschool dienen voor alle andere overheidsscholen. CHIP wil kunnen zeggen: ‘dit is allemaal mogelijk zonder op vijandelijke voet te komen met het systeem’. En aan andere scholen een keurig gedocumenteerd plan van aanpak kunnen overhandigen.
Bovenstaande foto's: ik op kantoor; lunchen met collega Novela; Valentine's Charity Fair met Novela en Beth (CHIP vrijwilliger).
Mijn taken hier variëren van het schrijven van een marketing- en fundraisingplan, het organiseren van Charity Events, het opstellen van onderwijsprojecten, het maken van het Annual Report en het opzetten van een online donatie mogelijkheid op de website. Daarnaast ga ik ongeveer eens in de twee weken een dagje knutselles of dansles geven op school. De lachende bekkies van de kids geven erg veel energie. Maar daarna ben ik ook wel blij dat ik weer terug mag naar mijn vreedzame kantoortje, want de kinderen zijn vrij energiek en dus vermoeiend… Na een knutselmiddag kom ik helemaal onder de lijm, glitters en verf thuis en heb ik een contante piep in mijn oren… Respect voor alle juffen!!
Verder geniet ik volop van het leven in Mumbai. Wat een gave stad! Er is hier altijd iets te doen, en dan doe ik dan ook want 3,5 maand is zo voorbij…. Via mijn eigen organisatie, maar ook via Atma Mumbai, heb ik hele leuke mensen leren kennen waar al de nodige dranken mee gedronken zijn. Daarnaast hebben Tjeerd en Ireen mij met een bezoekje verblijd! Drie dagen lang hebben we samen door Mumbai gehobbeld, vooral veel tijd met een biertje in de hand doorgebracht en uitgebreid onze India-ervaringen uitgewisseld. Verder zijn we naar Slumdog Millionaire geweest, hebben we gratis cocktails gedronken in mijn favoriete bar (want: 2 keer per week onbeperkt gratis mohito’s, ja het bestaat echt!) en een beetje geshopt in de Malls rondom mijn huis (Tjeerd een RayBan zonnebril voor 50 euro gekocht, ja het bestaat echt!).
Derde foto: Als westerling ben je een attractie voor veel Indiers. Ireen en ik poseren op verzoek met een Indiase vrouw.
En wat betreft bezoekjes heb ik verder sowieso niet te klagen, want mijn oud-huisgenootje Mees is hier nu! Ze is in december afgestudeerd en wilde nog gaan reizen maar had nog geen concrete plannen. Ik zag mijn kans schoon, mailde semi-spontaan: “kom naar India!” en twee weken later stonden we in een omhelzing op Mumbai Airport! Echt tof! Mees doet hier door de weeks ook vrijwilligerswerk (wiskunde en Engels geven op een school voor straatkinderen) en in de weekenden maken we samen leuke reisjes. Met als afsluiter eind maart zes dagen op het strand van Goa wentelen en gin tonics lurpen al dobberend in de zee…. Daarna kan Mees met een bronzé huidje weer terug kan naar Nederland! Op dit moment vermaken we ons tijdens de vrije uutjes aan het zwembad in Juhu Beach en genieten we van de leuke barretjes in Juhu en Bandra... Het leven is goed!
Daarnaast komen mijn papa en mama vanavond aan in India!! Ze gaan een mooie rondreis maken waar ik een weekje Munnar van meepik. Samen zullen we gaan bikkelen op de mountainbike door de theeplantages en iedere dag van hutje naar hutje fietsen. Kijk er erg naar uit, erg gaaf om dat samen te doen! Verder hebben we twee weekenden in Mumbai met elkaar, en vliegen Mees en ik naar de Taj Mahal op het moment dat mijn ouders daar ook zitten. Dit was een verrassing van Mees, had nooit gedacht dat ik de Taj nog een keer zou gaan bewonderen!
Ik houd jullie op de hoogte van al deze vakantie en werk ervaringen… En om eerlijk te zijn: eigenlijk voelt het als een grote vakantie, waar de weken veel te snel van voorbij vliegen!
Abonneren op:
Posts (Atom)
