Eerste maand Mumbai

Alweer vijf weken werk ik inmiddels voor CHIP Mumbai, een organisatie dat zich bezig houdt met het verbeteren van het onderwijs en de onderwijsfaciliteiten voor kinderen uit sloppenwijken. Deze kinderen gaan naar een zogenaamde BMC (Bombay Municipal Corporation) School, het publieke onderwijssysteem van India. 66% van alle kinderen in India gaat naar zo’n school, waar in de helft van de gevallen geen elektriciteit, stromend water en genoeg zitplaatsen zijn. De docenten zijn enorm ongemotiveerd en de ouders hebben vaak zelf geen onderwijs genoten en zijn zich onvoldoende bewust van het nut ervan. 40% van de kinderen uit Indiase sloppenwijken stopt dan ook voor de 12-jarige leeftijd met school. In Mumbai is de situatie zelfs nog erger: slechts 11% van de kinderen van de publieke basisscholen zit na 12-jarige leeftijd nog op school.





De meeste ngo’s die zich bezig houden met het verbeteren van het publieke onderwijssysteem zijn er opuit om het gehele overheidssysteem te veranderen. Dit loopt vaak op problemen uit: met de Indiase overheid zijn niet veel compromissen mogelijk. CHIP wil daarom juist samenwerken met het systeem en een het beste maken van hetgeen door de overheid wordt aangeboden. Hiervoor heeft het een school in Bombay ‘geadopteerd’, en wel de BMC school die er het slechtst aan toe was van allemaal. Er was geen stromend water, geen sanitair en het schoolplein werd ’s nachts gebruikt door prostituees en drugsdealers. Deze school wordt de komende jaren maximaal verbeterd en kan zo uiteindelijk als modelschool dienen voor alle andere overheidsscholen. CHIP wil kunnen zeggen: ‘dit is allemaal mogelijk zonder op vijandelijke voet te komen met het systeem’. En aan andere scholen een keurig gedocumenteerd plan van aanpak kunnen overhandigen.




Bovenstaande foto's: ik op kantoor; lunchen met collega Novela; Valentine's Charity Fair met Novela en Beth (CHIP vrijwilliger).

Mijn taken hier variëren van het schrijven van een marketing- en fundraisingplan, het organiseren van Charity Events, het opstellen van onderwijsprojecten, het maken van het Annual Report en het opzetten van een online donatie mogelijkheid op de website. Daarnaast ga ik ongeveer eens in de twee weken een dagje knutselles of dansles geven op school. De lachende bekkies van de kids geven erg veel energie. Maar daarna ben ik ook wel blij dat ik weer terug mag naar mijn vreedzame kantoortje, want de kinderen zijn vrij energiek en dus vermoeiend… Na een knutselmiddag kom ik helemaal onder de lijm, glitters en verf thuis en heb ik een contante piep in mijn oren… Respect voor alle juffen!!






Verder geniet ik volop van het leven in Mumbai. Wat een gave stad! Er is hier altijd iets te doen, en dan doe ik dan ook want 3,5 maand is zo voorbij…. Via mijn eigen organisatie, maar ook via Atma Mumbai, heb ik hele leuke mensen leren kennen waar al de nodige dranken mee gedronken zijn. Daarnaast hebben Tjeerd en Ireen mij met een bezoekje verblijd! Drie dagen lang hebben we samen door Mumbai gehobbeld, vooral veel tijd met een biertje in de hand doorgebracht en uitgebreid onze India-ervaringen uitgewisseld. Verder zijn we naar Slumdog Millionaire geweest, hebben we gratis cocktails gedronken in mijn favoriete bar (want: 2 keer per week onbeperkt gratis mohito’s, ja het bestaat echt!) en een beetje geshopt in de Malls rondom mijn huis (Tjeerd een RayBan zonnebril voor 50 euro gekocht, ja het bestaat echt!).





Derde foto: Als westerling ben je een attractie voor veel Indiers. Ireen en ik poseren op verzoek met een Indiase vrouw.

En wat betreft bezoekjes heb ik verder sowieso niet te klagen, want mijn oud-huisgenootje Mees is hier nu! Ze is in december afgestudeerd en wilde nog gaan reizen maar had nog geen concrete plannen. Ik zag mijn kans schoon, mailde semi-spontaan: “kom naar India!” en twee weken later stonden we in een omhelzing op Mumbai Airport! Echt tof! Mees doet hier door de weeks ook vrijwilligerswerk (wiskunde en Engels geven op een school voor straatkinderen) en in de weekenden maken we samen leuke reisjes. Met als afsluiter eind maart zes dagen op het strand van Goa wentelen en gin tonics lurpen al dobberend in de zee…. Daarna kan Mees met een bronzé huidje weer terug kan naar Nederland! Op dit moment vermaken we ons tijdens de vrije uutjes aan het zwembad in Juhu Beach en genieten we van de leuke barretjes in Juhu en Bandra... Het leven is goed!





Daarnaast komen mijn papa en mama vanavond aan in India!! Ze gaan een mooie rondreis maken waar ik een weekje Munnar van meepik. Samen zullen we gaan bikkelen op de mountainbike door de theeplantages en iedere dag van hutje naar hutje fietsen. Kijk er erg naar uit, erg gaaf om dat samen te doen! Verder hebben we twee weekenden in Mumbai met elkaar, en vliegen Mees en ik naar de Taj Mahal op het moment dat mijn ouders daar ook zitten. Dit was een verrassing van Mees, had nooit gedacht dat ik de Taj nog een keer zou gaan bewonderen!

Ik houd jullie op de hoogte van al deze vakantie en werk ervaringen… En om eerlijk te zijn: eigenlijk voelt het als een grote vakantie, waar de weken veel te snel van voorbij vliegen!